Minęło już kilka lat od premiery, ale film Aarona Sorkina z 2017 roku, “Molly’s Game”, pozostał w centrum uwagi opinii publicznej ze względu na jego dostępność na platformach streamingowych. W “Molly’s Game”, reżyserskim debiucie Aarona Sorkina, słowa nie są po prostu wypowiadane, ale ciskane siłą jak rakiety.
Life moves quickly, as do the rapid-fire words that pour out of Molly Bloom (portrayed by Jessica Chastain) as she recounts her story. Molly, a poker entrepreneur who ran a high-stakes game before encountering trouble, is a fast-talker and a force to be reckoned with.
Opowiada fragmenty swojej historii z lektorem, który sugeruje, że Sorkin skrupulatnie stworzył swój film, zatrzymując czas, trzymając stoper w jednej ręce i DVD z szybkim dialogiem komedii Howarda Hawksa “His Girl Friday” w drugiej. Zastanówmy się nad tym filmem i ustalmy, czy warto go obejrzeć.
Zdjęcie Pixabay
O czym tak naprawdę jest ten film?
W “Molly’s Game” Jessica Chastain wciela się w rolę Molly Bloom, byłej mistrzyni narciarstwa, której marzenia o udziale w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich zostają zniweczone przez kończącą karierę kontuzję.
Przenosząc się do Los Angeles, Molly pogrąża się w hazardzie na wysokie stawki, ostatecznie stając się gospodarzem prestiżowej gry w pokera, która przyciąga zamożnych ludzi z całego miasta.
Po kontuzji odniesionej podczas kwalifikacji do Zimowych Igrzysk Olimpijskich Molly rezygnuje ze studiów prawniczych i przeprowadza się do Los Angeles. Znajduje pracę jako kelnerka w Cobra Lounge, gdzie poznaje Deana Keitha, hałaśliwego dewelopera nieruchomości, który prowadzi grę w pokera o wysokie stawki.
Wkrótce Molly zostaje asystentką Keitha, a następnie zarządza jego grą, wchodząc w interakcje z różnymi bogatymi ludźmi biznesu i gwiazdami Hollywood. Konflikt z Keithem skłania jednak Molly do podjęcia samodzielnej działalności i zagłębienia się w hazard na wysokie stawki.
Akcja filmu rozgrywa się w dwóch okresach czasowych, przy czym współczesna fabuła koncentruje się na prawnych zmaganiach Molly i jej partnerstwie z prawnikiem Charliem Jaffeyem, który wspiera ją w konfrontacji z wyzwaniami stawianymi przez FBI.
Podczas gdy Molly przez większość filmu toczy samotną walkę, jej relacja z Jaffeyem stanowi przeciwwagę, ponieważ staje się on osobą, która stoi po jej stronie, gdy nikt inny tego nie robi.
W swej istocie “Molly’s Game” nie koncentruje się wyłącznie na kartach pokerowych; zamiast tego skupia się na walce Molly Bloom o pokonanie szeregu przeszkód i ugruntowanie swojej pozycji w branży hazardu o wysokie stawki.
Napotykając coraz większą liczbę przeciwników i konfrontując się ze swoimi wewnętrznymi demonami, podróż Molly naznaczona jest prawnymi i osobistymi wyzwaniami związanymi z życiem w tym świecie. Film porusza tematy moralności i wyborów, przed którymi stają jednostki, gdy muszą robić to, co słuszne w obliczu bardziej dostępnych, wątpliwych etycznie alternatyw.
Zdjęcie Pixabay
Szczegółowa recenzja gry Molly’s Game
“Molly’s Game” jest przykładem charakterystycznego stylu Aarona Sorkina, charakteryzującego się ostrymi jak brzytwa i rozbudowanymi dialogami, skomplikowaną strukturą fabuły i efektownymi monologami. Film eksploruje kontrast między publicznym i prywatnym postrzeganiem pokera i życia graczy na wysokich stawkach oraz to, jak odbija się to w prawdziwym życiu. Pewna siebie i władcza rola Jessiki Chastain dodaje filmowi uroku.
W swoim reżyserskim debiucie Sorkin pozostaje wierny swoim charakterystycznym elementom. Dialogi są zwięzłe i dynamiczne, a narracja pozostawia wiele miejsca na rozwój postaci i nawiązywanie relacji.
Doświadczenie Sorkina jako dramaturga świeci jasno, gdy mistrzowsko tworzy dramatyczne napięcie poprzez dialogi. “Molly’s Game” posiada teatralną jakość, która mogłaby płynnie przełożyć się na scenę.
Jessica Chastain zapewnia wyróżniającą się kreację w całym filmie, bez wysiłku radząc sobie z wymaganiami dialogowymi Sorkina i dodając głębi postaci Molly Bloom, wysoko rozwiniętej osoby, której kontrola nad życiem wymyka się spod kontroli.
Adaptacja autobiografii żyjącej postaci to trudne zadanie. Mimo to zarówno Chastain, jak i Sorkinowi udaje się sprawić, że widzowie kibicują Molly Bloom bez uciekania się do nadmiernej manipulacji emocjonalnej.
W przeciwieństwie do innych filmów o hazardzie, “Molly’s Game” przyjmuje inny ton, przedstawiając hazardzistów jako antagonistów głównej bohaterki, która nie bierze aktywnego udziału w grze w pokera.
Unika gloryfikacji stylu życia związanego z hazardem na wysokie stawki, choć od czasu do czasu oferuje przebłyski uroku i luksusu otaczającego ten świat. Film pozostaje szczery w kwestii wad Bloom, które odgrywają znaczącą rolę w jej upadku, zachowując autentyczność, którą sama Bloom przekazała w swojej oryginalnej książce.
Postać Molly Bloom to kwintesencja roli Jessiki Chastain, portretującej kompetentną osobę, która wykorzystuje swoją inteligencję jako broń. Kierując się aspiracjami wykraczającymi poza zwykłe wysokie osiągnięcia, Bloom wkracza do królestwa prywatnego stołu pokerowego i gier o wysokie stawki za pośrednictwem swojego pracodawcy, wykorzystując swoje unikalne atrybuty, aby stać się nieosiągalnym przedmiotem luksusowym. Chastain uosabia istotę postaci, z jej kanciastymi rysami przypominającymi fasety diamentu i włosami promieniującymi blaskiem sierści jaguara.
Jako reżyser, Sorkin pokazuje swój talent w poruszaniu się po złożonej strukturze narracyjnej filmu, z powodzeniem żonglując różnymi elementami historii. Retrospekcje zapewniają wgląd w dzieciństwo Molly i jej czasy jako organizatorki ekskluzywnych gier pokerowych w Los Angeles i Nowym Jorku.
Ekspozycja płynnie rozwija się poprzez interakcje Molly z jej prawnikiem, Charliem Jaffeyem, doskonale sportretowanym przez Idrisa Elbę. Jaffey staje się ważną postacią w życiu Molly, reprezentując ją w sprawie sądowej wynikającej ze śledztwa FBI.
Film rozpala się w tych momentach, a Idris Elba daje znakomity występ jako prawnik Blooma, oddając niechętną, ale oddaną naturę swojej postaci. Kevin Costner robi potężne wrażenie jako apodyktyczny ojciec Molly w scenach retrospekcji, prezentując jedne ze swoich najlepszych kreacji aktorskich. Ponadto Michael Cera błyszczy jako marudny i drażliwy “Gracz X”, podczas gdy Jeremy Strong wykazuje wczesne oznaki swojego talentu jako deweloper Dean Keith.
Zdjęcie Pixabay
Przemyślenia końcowe
“Molly’s Game” zyskał pozytywne uznanie dzięki wysokiej ocenie na IMDB i pozytywnej ocenie na Rotten Tomatoes, umacniając swoją pozycję jako jeden z lepszych filmów z gatunku hazardu. Wciągająca fabuła filmu sprawia, że warto go obejrzeć, szczególnie dla tych, którzy są zainteresowani dokumentalnym portretem świata pokera na wysokie stawki.
Oparty na książce Molly Bloom, film naturalnie przedstawia nieco stronniczą perspektywę z jej strony. Pozostaje jednak wierny materiałowi źródłowemu, uczciwie pokazując wady Bloom.
Scenariusz Aarona Sorkina z powodzeniem tworzy realistyczny świat, a sceny hazardu nie są oderwane od rzeczywistości. Chociaż niektórzy entuzjaści pokera mogą uznać dialogi za przesadzone w niektórych momentach, ogólnie rzecz biorąc, film zachowuje wiarygodny obraz pokerowego krajobrazu.
Podsumowując, “Molly’s Game” oferuje wciągające doświadczenie filmowe dzięki wciągającej fabule i autentycznemu portretowi podróży Molly Bloom w świecie hazardu o wysokie stawki.
Niezależnie od tego, czy jesteś zapalonym pokerzystą, czy po prostu intryguje cię wciągająca narracja, ten film jest wart obejrzenia. Zachowuje on równowagę między rozrywką a autentycznością, co czyni go solidną pozycją w gatunku i przyjemnym wyborem zarówno dla entuzjastów kina, jak i pokerzystów. Nadszedł czas na pokerowy wieczór filmowy!
9 grudnia, 2022